"Je moet zelf actie ondernemen"
In onze nieuwsbrief zetten we regelmatig iemand die aan Power by Peers verbonden is in de Schijnwerper. Zo kunnen we extra laten zien wat voor mooie mensen in ons netwerk zitten en wie ze zijn. Dit keer schijnen we ons licht op Sanaa Alshmmali, leergierige aanpakker.
Ha Sanaa. Om maar met de deur in huis te vallen: we hebben net samen gewerkt in een les voor Eigen Pad, ons traject voor vrouwen met een vluchtelingen- of migratieachtergrond. Jij deed ooit mee aan de eerste lichting en bent nu stagiaire. Waarvandaan leidde jouw Pad hiernaartoe?
Sanaa: “Vanuit Syrië. Ons land werd heel gevaarlijk door de oorlog. Mijn gezin is dus gevlucht. Mijn man en mijn ene zoon gingen eerst, in 2017 ben ik met mijn andere zoon ook hierheen gekomen.
Ik wil nooit gewoon wachten tot er iets gebeurt. Je moet zelf ook actie ondernemen. Maar ik moest wel eerst ontdekken hoe alles hier werkt.
Dat lijkt me best zwaar, ineens naar een land waar je niets of niemand kent. Wat doe je dan? En hoe doe je dat dan?
Sanaa: “Ik wil nooit gewoon wachten tot er iets gebeurt. Je moet zelf ook actie ondernemen. Maar ik moest wel eerst ontdekken hoe alles hier werkt. In Syrië was ik pedagogisch medewerker en daarna directeur van een middelbare school. Maar ik sprak natuurlijk geen Nederlands en Syrische diploma’s hebben niet altijd dezelfde inhoud als Nederlandse. Ik moest dus eigenlijk weer opnieuw beginnen. Ik ben zo snel als ik kon gaan leren en heb in begin 2019 mijn inburgeringsdiploma gehaald. Dat voelde heel goed, want daarmee kon ik verder.”
Dat heb je snel gedaan! En je bent daar dus niet gestopt…
Sanaa: “Nee, ik ben gelijk gaan zoeken naar vrijwilligerswerk. Zo heb ik zes maanden gewerkt bij wat nu Stichting Momenz in Stichtse Vecht is. Kinderen uit verschillende culturen leren daar door middel van spelletjes de Nederlandse taal, samen met hun ouders. Die methode heet Taal en Beweging. Dat vond ik heel erg leuk en ik leerde er ook heel veel. Nederlands, bijvoorbeeld. Voor veel betaald werk moet je minimaal B1-niveau spreken, dus daar werkte ik hard aan. Alleen kwam toen de coronaperiode. Dat betekende dat de bijeenkomsten niet doorgingen. Ik moest dus zelf zorgen dat mijn taal beter werd. Dat heb ik geprobeerd, maar de beste manier is natuurlijk door de taal te spreken. Dat deed ik dus bij mijn vrijwilligerswerk.”
En je vertelde eerder dat je ook les hebt gegeven in de Arabische taal, hier in Nederland. Hoe werkte dat dan?
Sanaa: “Ik heb vier jaar lang kinderen onderwezen in de Arabisch taal te leren. Dat deed ik in Maarssen, Maarssenbroek en in Overvecht. Vaak spreken ze dat heel goed en is het ook de taal die ze thuis spreken, maar lezen en schrijven is heel iets anders. De kinderen hebben niet altijd ouders die ze daarbij kunnen helpen, dus dat deed ik. Het is voor moslims heel belangrijk om Arabisch te kunnen lezen, omdat de Koran in het Arabisch is. Ouders willen ze die basis graag meegeven. En natuurlijk leren ze ook Nederlands, maar dan later, op school.”
Ah, helder! Je hebt dat dus uiteindelijk vier jaar gedaan. Dan heb je zelf inderdaad ook heel veel geleerd!
Sanaa: “Ja, ik leer overal weer dingen bij. En toen hoorde ik over Eigen Pad. Dat begon toen net, in 2022. Ik leerde van alles over de Nederlandse geschiedenis en cultuur, over hoe dingen hier werken, over hoe je kan ontdekken wat je sterke punten zijn, over vrouwenrechten, over de natuur, over kunst, echt over van alles. En natuurlijk zaten er ook veel taallessen bij. Dat wilde ik echt heel graag. Ik heb me dus meteen aangemeld en ik mocht meedoen in de eerste groep.
We zijn bij Eigen Pad allemaal bezig om sterker te worden in een nieuw land, met andere taal en gewoontes. Het is fijn als je dat kan delen.”
Wat maakte dat je zo graag bij Eigen Pad wilde aansluiten?
Sanaa: Eigen Pad is een hele mooie kans om extra aan je taal te werken. Als je de taal spreekt, kun je beter integreren. Je leert ook mensen kennen en dat kan altijd handig zijn. Zonder netwerk is het heel moeilijk om hier je weg te vinden. En het is ook gewoon fijn om met andere vrouwen te zijn die een beetje hetzelfde hebben meegemaakt als jij. Natuurlijk niet helemaal, maar we zijn allemaal bezig om sterker te worden in een nieuw land, met andere taal en gewoontes. Het is fijn als je dat kan delen.”
We hebben inmiddels de derde groep en de vierde start in november. Zoals ik aan het begin zei: voordat dit gesprek begon, zaten we net nog samen in de les bij Eigen Pad. Je bent er dus nog steeds!
Sanaa: “Haha, ja, werd door Mieke [van Dommelen, de directeur van Power by Peers] uitgenodigd om stagiair te worden. Ik ondersteunde bij taallessen van taalcoach Sylvia. Dit jaar ondersteun ik bij alle lessen, dus ook bij de jouwe. Ik regel ook van alles voor onze Eigen Pad-appgroep en ik beantwoordt vragen van de deelnemers. Elke week maak ik een verslag van wat er allemaal is gebeurd in de les en dat bespreek ik dan met Mieke en Diana [Bachour, projectleider].”
Dat doe je hartstikke goed! Je deelt heel veel informatie in de appgroep, ook voor wie bijvoorbeeld niet kon komen. Diegene kan dan in de groep alles teruglezen met foto’s van flipovers of de presentatie, etc. En je roept steeds dat ze op tijd moeten komen, haha!”
Sanaa: “Ja, dat is iets dat ik al snel heb geleerd in Nederland. Op tijd komen is echt heel belangrijk. Dat geef ik dus ook onze vrouwen mee. Vaak met een grapje, maar het is wel echt iets dat ze moeten leren. En zo zijn er meer dingen. Maar dat zou ook zo zijn als jij ineens in Syrie terecht zou komen.”
Absoluut!
Je klinkt als een harde werker, een doorzetter. Hoe zorg jij voor je ontspanning?
Sanaa: “Ik ben veel tijd kwijt met mijn stage en wat ik allemaal zelf nog leer, maar ik heb wat meer tijd dan vroeger, omdat mijn kinderen allebei in Eindhoven studeren. Ze zijn 24 en 27 en doen het prima. Ik kan dus wat vaker boeken lezen, bijvoorbeeld. Dat vind ik heerlijk. Even in een andere wereld zijn en lezen over de levens van andere mensen. Ik lees graag echte levensverhalen. Dat doe ik veel liever dan tv kijken ofzo. En ik kook graag. Syrisch natuurlijk, maar ook gerechten uit andere culturen. Als ik gasten krijg, vind ik het heerlijk om allerlei kleine hapjes te maken. Dan heeft iedereen van alles om te proeven. Ik word echt blij als ik iedereen dan lekker zie eten.”
Het klinkt alsof je wel goed bent geland, zoals dat heet. Dat je je wel thuis voelt. En dat heb je zelf voor elkaar gekregen met je inzet. Ben je trots?
Sanaa: “Trots… ik ben in elk geval steeds sterker geworden. Ik was al niet van afwachten en stilzitten, en ik ervaar dat dat hier ook niet hoeft. Als je blijft leren, kun je steeds meer stappen zetten. Ik ga er vanmiddag ook weer een voor het eerst zetten: ik heb een sollicitatiegesprek!”
Vind je het spannend?
Sanaa: “Ja, net als iedereen, maar ik heb goed geleerd om te vertellen over wat ik kan en wat ik kan en wat ik wil, wat mijn passie is en waar ik goed in ben. Als ik de baan niet krijg, weet ik dat ik mijn best heb gedaan. Meer kan ik niet doen.”
Echt niet? 😉
Sanaa: “Ja! Op tijd komen!”
Interview en foto’s: Ineke Buijs
