"We maken echt verschil"
We hebben al een tijdje in elke nieuwsbrief iemand in de Schijnwerper staan. Dat gaan we ook zeker voortzetten. Maar ineens kreeg ondergetekende een idee: waarom laten we ook niet zien hoe onze ondernemers en hun deelnemers het beste uit elkaar halen? It takes two to tango, ook als ondernemer en klant. Je hebt elkaar nodig. En dus hebben we een serie dubbelinterviews voor jullie. De aftrap is voor Sohaila Torabi en Nargis Mousavi
Vriendennetwerk
Sohaila Torabi doet voor Power by Peers meerdere opdrachten. Een daarvan is het Vriendennetwerk. Bij het Vriendennetwerk komen op maandagmiddag zo’n 30 tot 40 vrouwen met een migratieachtergrond bij elkaar. Ze doen van alles: samen koken, eten en drinken, dansen, knutselen, uitstapjes maken. Zo haalt Sohaila ze uit hun isolement. Maar dat is niet het enige. Het Vriendennetwerk zorgt er ook voor dat de deelneemsters meer leren over de Nederlandse taal en cultuur. En nog belangrijker: de vrouwen leren hoe ze zelfstandiger kunnen worden en boven zichzelf kunnen uitstijgen, als ze daar behoefte aan hebben. Hoe ze hun eigen identiteit en hun eigen mening kunnen vormen, thuis en buiten de deur. Iets dat voor vrouwen uit andere culturen niet altijd vanzelfsprekend is.
Weg uit Afghanistan
Nargis (50 jaar oud, 6 kinderen) komt net als Sohaila uit Afghanistan. Zij is 3 jaar en 8 maanden in Nederland, gevlucht voor de oorlog in Afghanistan. Een van haar dochters was inmiddels getrouwd en naar Iran verhuisd omdat haar man daar werkt. Zij bleef daar achter toen de rest van de rest van de familie naar Nederland ging. In Iran werd de situatie ook steeds slechter, waardoor er soms hele periodes weinig tot geen contact mogelijk was. Nargis maakte zich enorme zorgen.
Het muisje dat steeds lichter werd
Sohaila: “De eerste paar keren dat ik Nargis zag, was zij een bang grijs muisje. Haar dochter deed het woord voor haar, zij zelf probeerde vooral onzichtbaar te zijn. De dochter van Nargis vertelde me dat ze heel ziek was. Ze had zoveel stress dat ze er amper van kon slapen, ze had hoofdpijn en een erg hoge bloeddruk. De stress vrat haar op. Dat is te begrijpen als je niet weet hoe het met je dochter gaat, maar het helpt eigenlijk ook niks. Alleen, hoe stop je die stress als de situatie niet beter wordt?”
Nargis: “Sohaila vroeg me om mijn telefoonnummer. Ze belde me een tijd lang elke dag. Omdat zij ook uit Afghanistan komt, kon ik goed met haar praten. Of praten, eigenlijk vertelde ik alleen maar en luisterde zij. Uren heb ik verteld. Over mijn zorgen, over wat ik dacht, over waar ik bang voor was, over wat ik hoopte. En dat hielp. Er veel steeds wat last van me af. Ik ging me echt lichter voelen.
"Als je stevig in je schoenen staat, kun je weer anderen helpen"
Stevig in je schoenen
Sohaila: “Nargis is precies een voorbeeld van het Vriendennetwerk kan betekenen. En dat begint eigenlijk al voordat iemand in de groep komt meedoen. Toen Nargis haar hoofd en hart had kunnen luchten, heb ik haar gevraagd of ze op maandag naar de groep wilde komen. Dat kon pas toen ze het grootste deel van haar verhalen uit haar systeem had kunnen ‘gooien’. Nargis droeg donkere kleding en zocht niet echt contact. Ze kwam helpen in de keuken, want dan kon ze nog een soort apart van de groep bezig zijn. En het koken was een goede afleiding. Als je voor een grote groep staat te koken, gaat je aandacht even niet naar waar je je zorgen over maakt.”
Nargis: “Ik ging langzaam met steeds meer andere vrouwen om. Sohaila bleef mij intussen begeleiden. Ik voelde dat ik steeds rustiger en sterker werd. Ik begon weer lichtpunten te zien en ik leerde dat je heel veel kan verwerken als je elkaar maar helpt. En als je positief denkt. Je hoeft niet net te doen alsof je zorgen niet bestaan, maar niemand is geholpen als het slecht gaat met je omdat je te veel stress hebt. Ik heb ook nog een man en kinderen die mijn liefde en aandacht nodig hebben, en soms ook hulp. Die kan ik niet geven als ik zelf niet sterk ben. Als je stevig in je schoenen staat, kan jij weer anderen helpen. Thuis, maar ook in een groep zoals het Vriendennetwerk.”
"We maken een steeds grotere ketting van mensen die vertrouwen hebben in hun eigen kracht."
Ketting van mensen
Sohaila: “Mensen als Nargis maken dat mijn idee echt realiteit wordt. Ik wil mensen aan elkaar verbinden en ze elkaar laten helpen. Degene die is geholpen en er weer tegen kan, kan de volgende weer helpen. En maken we een steeds grotere ketting van mensen die vertrouwen hebben in hun eigen kracht. Je kan de wereld niet veranderen, zeker niet met je zorgen. Je kan alleen het goede blijven zien en anderen mee vooruit helpen. En geloven dat God naast je is. En dat kan elke god zijn. Of een idee waar je in gelooft. Als het maar iets is waar je hoop van krijgt.”
Nargis: “Dat is bij mij heel goed gelukt. Ik ben uiteindelijk zelfs gaan meedoen met Eigen Pad. Mijn dochter ging mee omdat ik bijna geen Nederlands sprak. Zij vond het zo leuk dat zij ook is blijven ‘plakken’. We hebben net in oktober allebei ons diploma gekregen. Ik ben ook bezig met taalles. Dat duurt vier maanden, 3 dagen in de week. Daarna mag ik inburgeringsexamen doen. Ik voel me daardoor ook steeds sterker worden.”
Sohaila: “Ja en ze is ook écht sterker. Ze heeft geen bloeddrukmedicatie meer nodig, geen psychoog en geen middel tegen de hoofdpijn. En: zij begeleidt nu zelf ook weer vrouwen uit de groep zodat ze het best uit zichzelf kunnen halen. En zo gaat het vuurtje steeds verder. We zitten niet alleen maar gezellig bij elkaar, we maken echt verschil.”
"Ik ben echt een zwaan en ik sla mijn vleugels uit!"
Diepe trots
Nargis: “We zijn echte vriendinnen geworden. Dat is zo belangrijk als je in een vreemd land zit, als vrouw uit een andere cultuur. Ik ben me door Sohaila en de andere vrouwen ook anders gaan kleden. Ik draag nog traditionele kleding, maar ik let veel meer op de stof en de kleur. Ik draag ook wat make-up en ik sta veel meer rechtop. Ik ben echt een zwaan en ik sla mijn vleugels uit!”
Sohails en Nargis kijken elkaar tijdens het gesprek steeds recht in het hart. Ze overleggen in het Afghaans, en rapporteren dan in het Nederlands terug, met wat hulp hier en daar en handen en voeten. Maar het lukt. En de diepe trots die ze allebei uitstralen: er is geen taal nodig om die te voelen.
Interview en fotografie:
Ineke Buijs
1 gedachte over “DUBBELINTERVIEW: SOHAILA EN NARGIS”
Heel mooi interview! En geeft nog meer inzicht waar Nargis helemaal vandaan kwam. Ik maakte haar mee aan het eind van Eigen Pad.