Bij Power by Peers werken vooral vrouwen. Ook bij de activiteiten zijn de bezoekers meestal vrouw. Dat is zo, omdat vrouwen gemiddeld meer empowerment nodig hebben, zeker de vrouwen die bij ons meedoen in onze groepen. En die mannen dan?
Die zijn er steeds meer. En ook zij hebben elkaar soms nodig om sterker te worden. Neem nou bijvoorbeeld de mannen die op donderdag bij het Powerteam komen…
Vier mannen zitten op een rijtje. Ze zijn zo geboeid aan het kijken en te luisteren naar Sohaila Torabi, projectleider van het Powerteam, dat ze amper door hebben dat ik binnenkom. Totdat ik aan de tafels tegenover ze ben gaan zitten. Ze zijn helemaal blij; ik was aangekondigd en ze vonden het leuk dat er iemand kwam kijken, compleet met cameraatje en notitieboek.
De stagiair bij het Powerteam, Ramona, is nog maar net begonnen. In toevallig een Neerlands oranje hoodie legt zij met verve aan de mannen uit welke feestdagen we in ons land hebben en wat we dan precies vieren. De focus ligt voorlopig alleen op december, en dan heb je er al genoeg te pakken.
Het taalcentrum draait op volle toeren in de hoofden van de mannen. Als je weet wat de datum van een feestdag is, hoe zeg je die dan in het Nederlands? En je kan wel met je handen laten zien waar je aan denkt bij speciale feestlekkernijen, maar niet iedereen snapt alleen al je gebaren! Ooooh, oliebol! Nee, die hoort niet bij kerst, die hoort bij Oud & Nieuw. Ja, en kerst vieren we twee keer. Waarom? Ja, waarom eigenlijk….. Dat soort dingen.
Leergierig, gemotiveerd en elkaar helpend. Dat is het beeld dat ik heb na uur bij het Powerteam. Fijne energie!
Ik dacht dat ik alleen even een foto kwam maken van een van de mannen, maar uiteindelijk worden het vier mini-interviews. Daarin lees je lang niet alles dat de mannen te vertellen hebben, maar het geeft je hopelijk een beeld van waar het Powerteam onder andere voor staat.
Als mijn Nederlands beter is, hoop ik dat ik kan werken waar ik iets kan betekenen voor anderen. Ik kom hier graag om extra Nederlands te leren
De vier mannen op de foto zijn niet de enige bezoekers van de groep, maar ze zijn wel het kwartet dat ik toevallig spreek. En nog meer toeval: ze komen alle vier uit Afghanistan. Als eerste spreek ik Muzamil. Hij vertelt vol trots in zijn beste Nederlands:
“Ik woon 2,5 jaar in Nederland en heb 5 kinderen. Ik ben nu 5 maanden bezig met Nederlands leren, op de taalschool en hier op de donderdagochtend. In Afghanistan heb ik politiek recht gestudeerd aan de universiteit en gaf ik vrouwen college over vrouwenrecht. Dat heb ik 5 jaar gedaan, totdat ik moest vluchten voor de Taliban. Ik kon via de Europese Commissie en de DRC (Danish Refugee Council naar Denemarken. Na een tijdje ben ik naar Nederland gekomen.
Mijn Nederlands is nu op A1-niveau. Ik kan met makkelijke zinnen dus goed lezen en praten. Als mijn Nederlands beter is, hoop ik dat ik ergens kan gaan werken waar ik iets kan betekenen voor anderen. Daarom kom ik graag hier, ik leer hier extra Nederlands. En het is ook gezellig.
Bij het Vriendennetwerk en het Powerteam ontmoet ik mensen uit allerlei culturen die ook zijn gevlucht (...) We kunnen elkaar goed helpen met hier onze weg vinden
Naast Muzamil zit Said. Hij vertelt: “Ik heb rechten gestudeerd, net als Muzamil. Het is leuk om het daar samen over te hebben. Vaak denk ik terug aan mijn werk in Afghanistan. Ik was secretaris van de president en regelde alles voor de ontmoetingen die hij had met relaties. Dat heb ik 13 jaar met veel liefde gedaan. Omdat de president de macht kwijtraakten en de situatie in Afghanistan voor veel mensen levensgevaarlijk werd, zijn wij gevlucht. Ik ben nu drie jaar in Nederland.
Het eerste jaar in hier was ik heel erg depressief. Ik miste mijn land en alles dat ik heb achtergelaten. Na dat jaar vond ik het Vriendennetwerk van Sohaila. Daar ontmoette ik mensen uit allerlei culturen die ook zijn gevlucht, of om een andere reden hier zijn komen wonen. We kunnen elkaar daar goed helpen met hier onze weg vinden. En behalve op de taalschool, leer ik dus ook hier Nederlands. Ik vind het nog heel moeilijk, maar ik hoop dat ik een mooie toekomst kan bouwen als ik beter word. Op maandagen ben ik bij het Vriendennetwerk, op donderdagen hier het Powerteam. Ik ben heel blij dat ik dat heb gevonden, ik heb weer energie en voel me weer iets waard.”
Door corona wist ik niet meer dat mijn vrouw Sohaila heette. Ik wist niet eens meer wie ik zelf was. Ik wist ook niets meer van wat ik had gestudeerd; alles was weg.
Rechts van Said zit Baseq. Hij heeft in Afghanistan zijn master economie behaald.
Baseq: “Daarna ging ik naar Bulgarije. Na een paar jaar ging ik weer terug naa Afghanistan om om politieke economie te studeren. Na die master heb ik jarenlang bij de bank gewerkt. Soms moest ik daarvoor ook naar Nederland. Ik heb ook 7 jaar gewerkt op het kantoor van de president, net als Said. Wij kunnen daardoor goed met elkaar opschieten. We zijn dan ook vaak samen te vinden.
Omdat ik door mijn werk bij de bank contacten had in Nederland, kon ik hierheen komen. Ik heb hier 17 jaar als concierge op een school gewerkt. Ik leerde heel goed Nederlands spreken en had het echt naar mijn zin.
Op een gegeven moment werd ik heel ziek door corona. Ik ben daardoor een groot deel van mijn geheugen kwijtgeraakt. Ik wist op een gegeven moment niet eens meer dat mijn vrouw Sohaila heette (ja, dé Sohaila). Of nog erger: ik wist niet eens meer wie ik zelf was. Ik wist ook niets meer van wat ik had gestudeerd, alles was weg. Ik ben nu al een paar jaar bezig om mijn geheugen weer op te bouwen. Ik ben dus eigenlijk weer helemaal opnieuw Nederlands aan het leren. En gelukkig kan ik nog van alles wél. Mijn gezin steunt me ook, en ik ben heel blij als vrijwilliger kan werken voor het Power Team, waar deze donderdaggroep bij hoort. En ik ga ook heel graag op maandag naar het Vriendennetwerk. Daardoor heb ik contact met anderen. Dat is goed voor mijn stemming en voor mijn taal. En voor mijn geheugen. Als je thuis blijft zitten, stimuleer je je geheugen niet.”
Ik heb 15 jaar werkervaring, maar daar doen ze niets mee. Als er te weinig elektriciens zijn, waarom maken ze dan geen gebruik van mijn ervaring?
Jalal is de hekkensluiter van het kwartet. Hij kijkt heel blij, maar zijn verhaal heeft toch wel iets behoorlijk ironisch.
Jalal: “Ik kom dus net als die drie mannen (wijst naar zijn buurmannen) uit Afghanistan, maar ik heb ook 15 jaar in Iran gewoond. In allebei de landen heb ik totaal 15 jaar als elektricien gewerkt en 5 jaar als kleermaker op de naaimachine.
Zes jaar geleden ben ik naar Nederland gekomen. Ik heb eerst erg moeten wennen, maar ben toen de taal gaan leren. Ik ben al jaren bezig, maar het is heel moeilijk. Ik heb een maand of drie vrijwilligerswerk gedaan. Daardoor kwam ik erachter dat ik echt nog beter Nederlands moet kunnen spreken. Ik ga dus nog steeds naar de taalschool, en ik kom hier op donderdag om extra te leren. En eigenlijk zoek ik nog een mogelijkheid om nog meer te leren. Ik ga veel naar de bibliotheek. Daar oefen ik op de computer met theorieles voor mijn rijexamen. Daar leer ik dus ook weer extra woorden door.
Ik wil hier graag ook als elektricien werken. Ik ben dus gaan praten met de gemeente, want ik wil liever werken en geen uitkering. Ze hebben wel opleidingen om elektricien te worden, want er zijn te weinig technische mensen, maar ik ben ouder dan 50 en dus mag ik de opleiding niet doen. Dat vind ik heel jammer. En ik heb het eigenlijk niet nodig. Ik heb 15 jaar werkervaring, maar daar doen ze niets mee. Dat begrijp ik niet en ik word er ook wel een beetje verdrietig van. Als er te weinig elektriciens zijn, waarom maken ze dan geen gebruik van mijn ervaring?
Gelukkig kan ik naar de donderdaggroep en het Vriendennetwerk. Contact met anderen is belangrijk. Zonder dat zou ik depressief worden en helemaal niets meer doen. We moedigen elkaar allemaal aan en we helpen elkaar. Dat is heel veel waard. En Sohaila zorgt er altijd voor dat we stappen blijven zetten. Daar ben ik heel blij mee.”
Foto’s en interviews: Ineke Buijs
– Ramona wilde niet herkenbaar op de foto
Verder lezen over HET VRIENDENNETWERK
DE MANNEN VAN HET POWERTEAM
Op donderdag komt een groep migranten bij elkaar om elkaar te helpen bij onder andere het (verder) leren van de Nederlandse taal. In dit artikel
DE GROEPEN VAN SOHAILA IN DE WEEK TEGEN EENZAAMHEID
Sohaila Torabi heeft in haar groepen extra aandacht besteed aan samen zijn in verband met de Week tegen Eenzaamheid.
EID-AL-FITR – EINDE VAN DE RAMADAN BIJ HET VRIENDENNETWERK
Bij het Vriendennetwerk van Sohaila Torabi komen vrouwen en mannen (vaak apart, soms samen) bij elkaar om samen te eten, leuke dingen te doen en
Het Vriendennetwerk als familie – DOOR DE OGEN VAN EEN STAGIAIR
Nooralhuda straalt nog meer dan de zon die buiten haar best doet om het lente te laten zijn. Ze is zo goed als klaar met
NIEUWJAAR BIJ HET VRIENDENNETWERK
Het lijkt alweer een hele tijd geleden, de periode van nieuwjaarsfeestjes, maar dat is geen reden om er niet alsnog even aandacht aan te besteden.
Gouden mannen poetsen de plaat
Het is eigenlijk een misleidende titel boven dit stuk. Iemand die volgens de uitdrukking ‘de plaat poetst’ zorgt namelijk dat hij of zij er stiekem
MANNEN MET PANNEN
Power by Peers organiseert al een paar jaar het Vriendennetwerk, twee groepen waar mannen en vrouwen met een migratie-achtergrond terecht kunnen voor het leggen van
DUBBELINTERVIEW: SOHAILA EN NARGIS
We hebben al een tijdje in elke nieuwsbrief iemand in de Schijnwerper staan. Dat gaan we ook zeker voortzetten. Maar ineens kreeg ondergetekende een idee:
Het Vriendennetwerk: samen sterk
Elke maandag en donderdag komt het Vriendennetwerk bij elkaar om leuke activiteiten te ondernemen, samen te eten en te praten. Soms zijn er ook activiteiten
In de schijnwerper – Sohaila Torabi
Voordat ze naar Nederland kwam, was ze hoogleraar psychologie aan de universiteit van Kabul in Afghanistan. In 1998 kwam ze naar Nederland met haar man
