“O lekker hoor! Eigen baas, zelf weten wat voor werk je doet, zelf je werktijden indelen, zelf je inkomen bepalen, lekker soleren…” Heb jij dat ook weleens teruggekregen als je vertelde dat je zzp’er of ondernemer was of werd? Of was het zelfs de belangrijkste reden om voor dat pad te kiezen? Die vrijheid? Dat lekker je eigen gang gaan? Dat met niemand iets te maken hebben?
Een gesprek dat nooit plaatsvond. Of nouja, niet letterlijk.
Het klopt natuurlijk voor een groot deel. JIJ kiest in wat voor gat je duikt, voor welke niche je kiest. JIJ bepaalt (vaak) je tarief en je werktijden en wie je wanneer ziet. Maar als je nou in de praktijk kijkt, wat blijft er dan nog overeind? Helemaal soleren kan zelden als ondernemer. Zonder dat je bijvoorbeeld netwerkt, is het lastig klanten vinden. En stel dat je dat wel lukt zonder acquisitie, dan heb je toch kennelijk ooit tegen minimaal 1 ander mens verteld dat je onderneemt en wat je doet. Bovendien heb je gepraat met minimaal 1 (potentiële) opdrachtgever. Daardoor ben je al wat minder solo, toch?
"Doe maar iets voor me en ik zie wel wat ik krijg”
“Flauw hoor, maar goed, ik geef je voor nu gelijk. Maar ik bepaal wel echt zelf wat voor werk ik doe. Zij vragen mij toch?”
Ja maar (heb je ook zo’n hekel aan ja maar?) zelfs als hij/zij vragen jou vraagt heeft de opdrachtgever natuurlijk heus wel inspraak in wat jij gaat leveren. Dat kan in allerlei gradaties zijn, maar dat een opdrachtgever zegt: “Doe maar iets voor me en ik zie wel wat ik krijg” is niet zo heel groot. Net als dat hij doorgaans ook wel wil weten dat iets op een bepaald moment klaar is. Daar gaat je vrijheid in wat je doet en wanneer. En gooi nog maar iets tegen me aan!
“Ik heb als zzp’er lekker met niemand iets te maken en kan mijn eigen regels bepalen. Nou jij weer.”
Dat zou voor heel veel zzp’ers en ondernemers (en ‘gewone mensen’ ideaal zijn. Maar hé, in een overgereguleerd land als Nederland heb je te maken met allerlei wet- en regelgeving (vraag de gemiddelde PTO’er maar), zul je de Belastingdienst onherroepelijk tegenkomen en heb je ook met gedragsregels te maken waar elke burger zich aan moet houden.
“De tarieven dan? Mijn inkomen? Die bepaal ik als ondernemer toch wel zelf?” [Wanhoop begint door te klinken].
Nou, deels. Je hebt te maken met de markt waarin je onderneemt. Wat zijn daar gemiddeld de tarieven? Stel dat dat ligt op 30 euro per uur en jij vraagt 10. Dan krijg jij de klus waarschijnlijk als de opdrachtgever/klant alleen naar zijn budget kijkt. Een klant die gaat voor kwaliteit geeft jou de klus misschien juist niet. Want hoeveel kwaliteit kun je leveren voor zo’n laag bedrag? En dat niet alleen. Stel dat iedereen zo laag gaat zitten, dan gaat het gemiddelde steeds verder naar beneden en komt jouw branche er steeds bekaaider vanaf. Je mede-ondernemers in jouw segment zullen je niet bepaald dankbaar zijn. En jij zelf ook niet, in de toekomst. Iets met eigen glazen en ingooien… Je inkomen hangt uiteraard samen met je tarief. Wat je overhoudt, is dus onder andere afhankelijk van de Belastingdienst, van eventuele (ondernemers)schulden, van verzekeringen (wow wat kostbaar!) en van wat je moet inkopen en verliest. Dat kun je dus nooit helemaal zelf bepalen.
“Ok, maar als ondernemer kan ik wel lekker zelf bepalen of ik bepaald werk of een zekere klus wel of niet doe, hoor!”
Je blijft tegenstribbelen, hè. Maar ook hier heb ik weer een antwoord op: het is zo. Nee zeggen mag. Maar durf je het ook? Je bent gigantisch druk en je kan het er eigenlijk niet bij hebben. Of het past niet 100% bij wat je eigenlijk zou willen. Maar het is een mooie kans… En wat als dit nou de laatste goeie klus is die zich aandient? Wat als deze klant nooit meer terugkomt als je deze klus nu weigert? Denk je daar weleens aan? En doe je het dan toch? Nou?
"Probeer je nu te zeggen dat ondernemers een fata morgana zien"
“Hm. Probeer je nu te zeggen dat ondernemers een fata morgana zien als ze die vrijheid aan de horizon zien gloren? Probeer je ze nou te ontmoedigen? Beren op de weg te laten die ze eerst helemaal niet zagen? Bedankt hoor!”
Nee, natuurlijk niet! Ik ben gewoon benieuwd hoe jij dat doet. Al die ballen omhoog houden, voldoen aan alles waar je aan moet voldoen, vrijheid ervaren en intussen ook nog voor jezelf opkomen zonder opdrachten mis te lopen. Vertel eens? Ja jij! En jij! En jij!
We zijn oprecht benieuwd naar jullie reacties. Laat ze hieronder achter of mail ons.
Ineke Buijs
1 gedachte over “BLOG: DAT BEPAAL IK TOCH ZEKER ZELF WEL?”
Ja, ik herken een groot deel van wat je als argumenten opgooit. Vooral als je net begint kan dat ontmoedigend werken. Maar het test ook je eigenwijzigheid. En helemaal onderuit gaan is soms zo slecht nog niet. Vaak leer je daar meer van dan van alleen maar successen. Het gaat natuurlijk om de balans. Een paar succesjes, zodat je ook verder durft te kijken, andere paden uit durft te proberen. En iets geheel nieuws en spannends.
Ik houd mezelf voor dat alles een nieuw experiment is. Dat ik sommige dingen daarin wel weet maar een hoop ook niet. En dat ik dat toch liever doe en het risico loop van een zeperd, dan dat ik bang in een hoekje blijf zitten.
En als het goed is word je steeds beter in het af kaderen van dat risicogebied. Word je steeds handiger in het sturen van wat je wel en wat je niet weet.