Raad van inspiratie
Annegien Lange zat jaren in de Raad van Toezicht van Power by Peers. Ze neemt nu afscheid en blikt nog even terug. Wat deed ze eigenlijk in de raad? Hoe kwam ze daar terecht? En hoe saai is zo’n functie nou echt?
Als we teruggaan naar het begin: hoe kwamen Power by Peers en jij samen?
“Ik werkte in Utrecht in het veld van de jeugd- en verslavingszorg. Ik was heel ambitieus en wilde ervoor zorgen dat ervaringskennis en -kunde breder werd ingezet. Daarvoor was verandering van het systeem nodig. Die drive om te innoveren en de liefde voor veranderingsprocessen had en heb ik gemeen met Mieke van Dommelen, de oprichter van Power by Peers. Ik vanuit de zorg, zij vanuit haar manier van ondernemen. Toen ik begon waren alle projecten die nu lopen, met thema’s zoals isolement, armoede, depressie, etc. er nog niet, maar ik wist waar de organisatie heen wilde. Op Miekes verzoek om toe te treden tot de Raad van Toezicht zei ik dan ook van harte ja.”
In zo’n raad zitten, Is dat niet gewoon een beetje met de benen op het (stoffige) bureau bespreken of iedereen zich aan de regels houdt?
“Zo kan het zijn, maar zo was het deze raad helemaal niet! Ik was zelf sowieso vol enthousiasme bezig met meedenken. Wat is of wordt de koers? Zitten we inhoudelijk nog op een lijn? Hoe kunnen we het anders doen? En vooral ook: hoe behalen we samen het hogere doel? En ook tegendenken heb ik regelmatig gedaan. De zaken wat op scherp zetten. Er was bijvoorbeeld kritiek op de logheid van de geïnstitutionaliseerde zorg. Ik kon uit eigen werkervaring zeggen dat dat beeld niet helemaal klopt. Dat juist de zorg ook heel erg in beweging is. Door ‘tegen’ te denken, veranderde ik de blik van de bestuurder en de organisatie. Dat maakt je eigenlijk de brug tussen de organisatie en de zorgwereld. En zo heeft iedereen in de raad zijn of haar rol. De een kijkt met een juridische blik, de ander met een financiële, de volgende met een vakinhoudelijke. Samen heb je een breed zicht op het bedrijf en samen breng je het ook verder.
Wat staat je nog het meeste bij van de afgelopen jaren?
“Vooral dat het dus totaal niet saai is. Vooral niet als er bijzondere dingen gebeuren. Het meest indrukwekkend was de periode waarin bestuurder Mieke langdurig ziek was. Als zo iemand ‘omvalt’, komt de Raad van Toezicht in actie. En actie was het zeker. De raad nam niet de bestuurstaken niet over, maar ging wel koortsachtig op zoek naar wie dat wel kon doen. Iedereen die werd aangesproken, zette de schouders eronder. Ik heb vol bewondering gekeken naar al die ‘peers’ die ervoor gingen en de boel draaiend hielden.
Diezelfde kracht zag ik tijdens de coronaperiode en de lockdown. Al die zzp’ers die voor Power by Peers werkten en die het nest niet verlieten, maar keihard bleven doorwerken. En dat is echt de redding van een organisatie als deze. Stel dat die zzp’ers (de peers), in loondienst waren gaan werken, omdat ze dat meer zekerheid bood, dan had Power by Peers opnieuw moeten opstarten. Door die trouw, door dat doorzettingsvermogen van de peers en ook van de raad, staat er nu nog steeds een sterke organisatie. Met name de voorzitter, Jan Belt, kreeg echt een heel pakket aan extra taken. Hij heeft heel wat mensen gecoacht in het vervangen van de bestuurder. Daar gaat echt veel tijd in zitten, maar wat heeft het een mooi resultaat opgeleverd!”
Het klinkt alsof er veel meer gebeurt dan toezicht houden.
“Ja, dat is ook zo. Het is eigenlijk vooral ook elkaar inspireren.”
Moet de Raad van Toezicht – met die saaie associaties – dan niet gewoon worden omgedoopt naar Raad van Inspiratie?
“Ja! Dat lijkt me een uitstekend idee. En dan zo voort. Doorgaan met het bundelen van de krachten, op alle niveaus. Al die zogenaamd kleine initiatieven, al die inspiratie, al die mensen, in al hun diversiteit. Als je die laat samenwerken kun je echt een vuist maken en veranderen wat veranderen moet. Als Raad van Toezicht heb je invloed op dat proces. Als lid kun je je kennis en kunde dus ook eens op een andere manier wilt inzetten. En het is ook gewoon leuk, hoor. We hebben hele gezellige bijeenkomsten gehad. Het is echt een team. En toch ga ik weg. Niet omdat het niet meer bevalt, maar omdat ik wat minder feeling heb met Overvecht en met Utrecht. Dat komt puur omdat ik ben verhuisd naar Arnhem. Dan bouw je daar je wereld weer op. En eigenlijk nog veel belangrijker: na al die jaren is het tijd voor nieuw bloed. Te lang in zo’n raad zitten doet afbreuk aan de scherpte. Dat wil ik voor zijn.”
Wat zou je Power by Peers willen wensen voor de toekomst?
“Zo min mogelijk calamiteiten, hoe spannend dat ook is. En een stabiele groei, bedrijfstechnisch en inhoudelijk. Maar ik wil vooral nog een paar complimenten geven. Voor de optimistische vibe die er altijd is en voor de positieve manier waarop zware vraagstukken worden aangepakt. Kleinschalig, maar met grote impact. In gezinnen, direct met mensen. Wat je met landelijk beleid niet kunt bereiken, lukt met de aanpak binnen de projecten van Power by Peers wel: het verschil maken. Een leven mooier maken. Ik wens Power by Peers alle goeds. En uit het oog is niet uit het hart. Ik kom zeker nog af en toe om de hoek kijken.”
