Vorige week heb ik ein-de-lijk een cursus Engelse grammatica af kunnen ronden. Als tekstschrijver wil ik zo divers mogelijk inzetbaar zijn, en bewijs dat ik ook in het Engels weet how the cookie crumbles is dan essentieel. Daarna verschuift mijn prioriteit naar een nieuwsbrief voorbereiden, marktonderzoek doen voor een taalproject voor expats—vergeet ik bijna Prinsjesdag—oh, ik moet tussendoor de administratie nog bijwerken, nieuwe kantoorartikelen bestellen, mijn to-do lijsten bijwerken…
En deze maandag begin ik met een lang voor me uitgestelde IT-dag. Ik ruim vier clouds op, vier harde schijven, en voorkom dat het volgende keer weer zo’n zooitje wordt. Hopelijk. De onderbuurvrouw zet zowat haar keuken blauw, en door de rook die binnen komt heb ik de hele dag hoofdpijn. Ook trekken ze de stoep voor mijn huis open voor werkzaamheden. Tussen het lawaai door toch maar even bellen met die en overleggen met zus en zo… Maar vergeet ik niet iets?
Oh ja – Prinsjesdag!
De kip ligt gesneden op de plank, pan op het fornuis. “Sas, kan je nog even bellen?” Het is een week later en nog steeds ben ik niet aan Prinsjesdag toegekomen. Nog steeds heb ik geen idee wat er zal gebeuren volgend jaar, of dat überhaupt positief is of niet. Zolang ik maar bezig blijf, toch? Dan komt het geld vanzelf wel.
En dan moet er een blog geschreven worden, een week na dato, over Prinsjesdag. Want als ondernemer is het ook een prioriteit om een oog op de toekomst te houden. Logisch, zou je zeggen. Maar als ik eenmaal in de flow zit, ben ik allang blij wanneer ik elke avond voor mezelf kook.
Wat verandert er voor ondernemers?
Gelukkig ben ik niet de enige die liever in het hier en nu leeft. Elke ondernemer komt de KVK tegen, en voor het eerst wilden ze geen 50 euro van me hebben dat ik ze nodig had. Op hun site staat een samenvatting van alle regelingen die voor ZZP’ers relevant zijn. Dat kan ik nog wel behappen, zo tussen het ondernemen door.
