Iets meer dan een jaar ben ik eigenaar van mijn eigen bedrijf. Daarvoor heb ik uitzendwerk gedaan, op festivals gevrijwilligd, in de horeca en als stagiaire gewerkt, en die dynamiek is lastig los te laten. Ik ben altijd beoordeeld door een baas. Of een supervisor, of een mentor, of een stagebegeleider. Hoe je het ook noemt, de hiërarchie was duidelijk.

Eigen baas

Nu ik zelf de baas ben, voelt dat raar. Ondanks mijn vaste opdrachten zat ik nog lange tijd in de mindset dat er iemand boven mij staat die mijn werk beoordeelt. Mijn werk wordt natuurlijk nog steeds beoordeeld, maar niet zoals dat voorheen gebeurde. Als freelance copywriter word ik juist ingehuurd omdat ik wél dingen kan en een specialisme heb ontwikkeld.

Nu ik mijn contacten als klant zie, merk ik dat de samenwerking veel gelijkwaardiger verloopt. Ik sta steviger in mijn schoenen en hoef niet zomaar alles te accepteren omdat mijn baas zoveel hoger op de ladder staat dan ik. Nog beter: mijn mening telt, en mijn perspectief op hoe we dingen aan gaan pakken is precies waar zij voor betalen.

Gelijkwaardigheid

Woorden en taal hebben een enorme invloed op hoe we dingen beleven. Welke woorden we kiezen om iets te omschrijven zegt veel over hoe een boodschap binnen komt. Het verschil tussen ‘moeten’ en ‘willen’ is daarin een perfect voorbeeld. Ik moet niet iets voor mijn baas doen, maar ik wil mijn klant zo goed mogelijk helpen.

Sinds deze omschakeling van denken communiceer ik beter met mijn klanten en durf ik te vragen wat zij van mij nodig hebben en wat ik wel (of niet) voor hen kan betekenen. En ook voor mijn klanten is het ook fijn als we op dezelfde traptrede staan.